شاه لافتی

همه ابشار بشر و فرزندان آدم (ع) درمعرض نقص جسم و روحی

حاصل از گذشت سالیان و حوادث تلخ خلال اش هستند الا چهارده

نور مقدس (علیهم السلام)

یکجا سخن از زخم سطحی یا تنگ شدن خلق مقطعی است و گرفتاری

به آن هرگز مترادف ضعف بنیادین درجسم و شخصیت طرف نیست

و مطابق روایات صحیح و اقوال درست از زندگی آن انوار مقدسه

(علیهم السلام) ایشان نیز طعم چنان چیزهایی را در زندگی مادی 

و این جهانی چشیده اند .اما نبود یک عضو بدن یا گرفتارشدن به

حزیان و فراموشی هرگز.پس وقتی مثل عمر خطابی  خطاب به نبی-

 اکرم (ص)می گوید:ان رجل لیحجر دیوانگی خودش را جار زده و بس

باز اندر فعالیت فردی و اجتماعی هر غیرمعصومی در حال شکستن

رکود سابق خویش یا در جا زدن اندر آن همچنین عدول و سقوط 

نسبت به موضع سابق خویش در مورد مذکور است.ولی حضرت زهرا

پیامبر ائمه دوازده گانه(سلام الله علیهم اجمعین) اندر نهایت درجه

موفقیت البته حسب درک شرایط زمان و مکان جا خوش کرده اند.

هیچ جنگجویی در تاریخ مثل مولانا علی(ع) نداریم که بعد بیست 

و چند سال خانه نشینی و حرکت جسمانی سمت پیری در شیوه نبرد و

عمق جسارت و سلحشوری اش میان قبل کودتای سقیفه و امثال بدر

و حنین با بعد آن یعنی دوره جمل صفین و نهروان تفاوتی نباشد.

#صل-الله-علیک-یا-ابوالحسن