پیام عالی

درسرزمین آتش به اختیاران حقیر دست پدری را می بوسم که

ولو پای پسرش راشکسته و نمی گذاردبه موقع الو گرفتن تنور و

التهاب سیاسی اولادصغیر ازخانه بیرون رود.

چون بایکی وصدگل چنانکه بهارنمی شود بسی پرپرش هم به 

آزادی نمی رساند.

جامعه ای که هنوز به شرف و درک آموزه مصدق کبیر(ره)یعنی 

مبارزه و موازنه منفی نرسیده و با گران شدن مرغ یخچال اش

بیشترپرمی گردد اصلا ارزش آن را ندارد که یک تارموی  طفلکی

ازوطن نثارش شود چه رسد به همه وجود با کلی حاشیه درد 

نفرین و آه...(ابوالفضل امیرعطایی بچه شهرری)

آری شان امثال ایران اینترنشنال نسناس و بچه شاه قالتاق

بیش نیست که چون یابو عصاری انرژی حاصل ذوب شدگان

خویش را سد زده و جهت بالاتررفتن هواداران کور وکرپندارو

مرام بهائیت پسند و حقیقتا ماکیاولی مدار شان مدد گیرند

کسانی درچنین روند و پروسه ای افتاده گیرمی کنند واقعا هالو

هستند حتی اگر عالی پیام  ادبیات باشند

خوب اینجانب هزینه زدن این دست حرف ها را به دوش گرفته

و به انگ های چسبانده مخالفان اش چون بی طرف بی شرف یا

خاکستری خاک برسری و...رضایت داده افتخارایضا می کنم چون

و بازبقول آن مرد خدا و فرزندمیهن ملی متقی محمد(ره) باوردارم

چنانکه دربیدادگاه نظامی و بعدازکودتای 28مرداد رساند:

تاریخ درباره ما قضاوت خواهد کرد

رحمت حق برروان ات ای خفته احمدآبادمستوفی