دلم برای علی شادمان می سوزد

1.اضطراب من بعد احضاریه پیرامون حوادث سیاسی1401ش

2.نگرانی از گرفتاری به دردهای بی درمان در این جامعه مثل

زنده یاد آتیلا پسیانی  آن هم با احتساب خرج دوا و درمان

3. مشکلات خانوادگی...

4.وضعیت نا مطلوب ادامه کار در سینمای ایران

5.دهه سوم زندگی و مرارت های  آستانه بلوغ عملی

6. رفقا و همکاران که حسب کار  و فساد بالنده سینما غالبا

ردی از انحرافات اخلاقی خویش را سبب فعالیت مشترک 

ناخواسته روی آدم کم سن تر می گذارند.

7.فرزند بزرگ خانواده بودن که فی نفسه دردسرهای 

خودش را دارد

8.روحیه بس فعال و هوش بالا که در محیط های آلوده

کار دست صاحبش می دهد جای آنکه علت پیشرفت 

بیشتر شود.

9.تاثیر بردن از عوارض جنگ ایران و عراق(جانباز بودن

پدر و مدتها زیست در مناطق نزدیک به میدان نبرد آن)

10.والدین تحصیل کرده که بخاطر موقعیت اجتماعی 

طبعا وقت کمتری برای پر کردن خلاء عاطفی کودک

دارند.

غیره ای  هم از دورنمایان نیست و لابد جز نزدیکان به او 

مخصوصا خدا نمی داند

بار پروردگارا به تو می سپارم اش

#یاغی

تو دار

از دانشمند تا هنرمند یعنی هر آنکه جرعه های سفارشی از حکمت را 

حسب استعداد ذاتی و سعی وافربیشتر درزندگی مادی اش می نوشد

باید که میان خلوت و وجه عمومی فاصله گذاری شدید وعمدی را لحاظ

نماید چه اگرنه  لطمه شدید خواهددید. مثلا  به مهر 1402ش چون 

مرحوم داریوش مهرجویی گیرم ترور فیزیکی نشد عین علی شادمان 

ترور شخصیت حتما می گردد.

بسیاری  فیلم و عکس های ضمنی از خانه باغ آقای مهرجویی 

یعنی قتلگاه او و بانو  اندر تصاویرمنتشر  شده  به زمان حیات شان بر

دسترس عمومی بود و این یک نوع آدرس و نخ دادن جهت قاتلان

احتمالی است

همچنانکه بروز حال آشفته و کاملا شخصی آقای شادمان در حاشیه 

مراسم تدفین زنده یاد آتیلا پسیانی...

منتها و در این وسط حتی اگر فرد مشهور خودش هم چنین چیزهایی

را ندید بگیرد گزارشگر حسب وظیفه اخلاقی باید رعایت کرده روی

آن اصطلاحا زوم و تاکید نکند.

و لب کلام اینکه:سانسور برخلاف ادعای لیبرال دموکراسی غربی 

جنبه های مثبتی هم دارد منتها مرد می خواهد که دراین میانه جوری

میدان داری کند تا آن موضع حق به ابزاری در دست دیکتاتورهای 

سلیقه گرا و...بدل نگردد جهت توجیه و سفید شوی جریانی خاص

#قیچی-سانسور