آیا امام حسین (ع)فحش داد!؟

ضرب المثل است:کوری عصا کش کور دگرشود

منصورارضی مداح همفکرجناح راست با استناد به این بخش نقل نهضت 

حسینی و مقتل عاشورا مدعی فحش دادن حضرت امام حسین(ع) به 

ابن زیادشد:

ألَا وَ إِنَّ الدَّعِی ابْنَ الدَّعِی قَدْ رَکَزَ مِنَّا بَینَ اثْنَتَینِ بَینَ الْمِلَّةِ [السَّلَّةِ] وَ الذِّلَّةِ وَ هَیهَاتَ مِنَّا الدَّنِیئَةُ

درحاشیه و نقد دیگرانی غالبا  اصولگرا با محوریت پندار خویش ازمفهوم کلی 

عدم توهین به مقدسات من جمله عامه مذهبان شهروند ایران چنین تفسیری را

راعین بی سوادی شمردند و به مزمت آن مشغول گشتند

خوب حقیردر این متن دنبال بحث بر انتقاد وارده به منصور ارضی نیستم چنانکه 

استدلال آبکی او که فرق کنایه و توهین درکلام معصوم(ع)را تمیزنمی دهد جای 

بحث ندارد.

مخاطب بنده اما فقط مردم عاشق آل الله(علیهم السلام)هستند که احتمالا دراین 

میانه و حاصل گردو خاک چنین بحث هایی از اردوگاه عناصر پر رنگ سیاسی دیانت-

شان است گرفتاربدفهمی  شود.

روز عاشورا یکی از اصحاب حسین بن علی(ع)و 72تن شهدای کربلا به عثمان خلیفه 

سوم عامه فحش داد و حضرتش درعین شنیدن چنان حرف هایی که حکم رجز 

جنگی داشت به مزمت گوینده نپرداخت و بر فعل وی عملا چراغ سبز نشان دادند.

یعنی شرعا اگر تقیه جواب نداد تا آنجا که نیت کشتن شیعه ای توسط عثمانی 

جماعت پیش آمد فحش راس عقیدتی آنها و آزردن شان  به چنین ابزاری

بلامانع می باشد.

پس امام حسین(ع)شخصا توهین نکرد چون دون شخصیت والای او است اما طبق

آیه:لَا یُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَنْ ظُلِمَ ۚ وَکَانَ اللَّهُ سَمِیعًا عَلِیمًا.آیه148نساء

مانع توهین غیرمعصوم مظلوم هم نشد

تعارض های قرآن 1

از اینجا هم می توان به ذی شعور بودن گوینده قرآن کریم و

راستی درانتساب لفظ جلاله الله به ایشان پی بردکه عمدا در

متن آیات تعارض هایی را به کلام خود داخل کرده اندر ظاهر

قصه فرد محقق را اگر بر معنی واقعی کلمه روشنفکرنباشد

بدین جای بد می رساند:سر و ته این دین به هم نمی خواند.

اما همه آن پارادوکس  ظاهری تنها در یکی از73مذهب مدعی

اسلام یعنی تشیع پاسخ داده شده و درحقیقت عمدا چون

پاس گلی از ناحیه خدا به سمت عقل های سلیم عنایت

گشته است تابه اهل اشهد ان علیا ولی الله تشرف یابند و

ازآن جمله اینکه::بر آیاتی مومنان را ازتوهین به بت های

مشرکین باز داشته(سوره انعام آیه108)و دردیگر قسمت

همین الفاظ درشت را نثار علماء یهود(سوره جمعه آیه5)

نیز ابولهب (سوره مسد آیه یک)یعنی زیرمجموعه دین 

حنیف ابراهیمی و خویشان احمد هاشمی(ص)روآ داشته

 است...

امادرنگاه و تفسیرشیعه موضعی که درحق بت های

جاهلی بنا گردیده یک تاکتیک مقطعی بیشتر نبود

که اولیاء مسلم خدا محمد(ص) اندربعد فتح مکه و

بر انداختن بت ها با عصای مبارک و علی(ع)به مثل

کنایه  دعای صنمه قریش و...تاریخ انقضاء آن را اعلام

از بهر زمانه خود نمود و اما بحث فحش دادن به طبقه

رهبان جهود نیزبیزاری از مثل ابولهب و زن اش وجه

اصول عقیده را تشکیل داده و غیرقابل تغییرهست

الی یوم القیامه.

 پس سکوت دراین قسم ازسر مصلحت را هرگزنباید

مترادف انقضاء چنان فرایض مسلم و البته اکرمی دانست.