چه پسری!؟

حوالی پنج صبح آذر ماه رسیده بودم به ترمینال جنوب و اتوبوس جدا از

بارهای تا آنجا آورده اش تنها مرا از مسافران همراه داشت و مابقی آن 

سوی شهر و ترمینال غرب(آزادی) خالی کرده بودند.

درد کلیه ام بد جور بالا گرفت و خوب می دانستم اگر علاجی باشد

در رفتن به درمانگاه و بستن سرم است. پس از ترمینال زدم بیرون 

و بدین پیاده روی سمت شهر ری کاستن آنی  از رنج اش به ذهنم 

انداخت که با یک ماء الشعیر سر و ته قصه را هم بیاورم.

پیدا کردن مغازه باز بقالی کنار ترمینال و چند صد متری ایستگاه مترو

کار سختی نبود .سر کشیدن نوشابه سرد جلو چشم موش های حاشیه

خیابان هم که تعارف را کنار گذاشته علنی و با فوج از کنج کانال بیرون

می زدند در عین ترس از اینکه ناگهان به پاچه شلوارت بخزند عالمی

داشت و بدتر راننده تخت گاز رو  که بوی گل کشیده اش بد جور 

به آن چند ثانیه رد شدن از مقابل ام می زد.

در این میانه ولی همزمان با انداختن شیشه نوشابه به سطل اشغال

شهرداری صدای یک آخ کودکانه مرا به خود آورد.

پسرک تنها و در پی مشاجره خانوادگی از خانه اش در قم فرار کرده 

عزم شمال و منزل خواهریش به  آمل را داشت  پس کاملا غافل از این 

بود که سالن ترمینال جنوب ساعت 12 شب بسته و تخلیه می شود 

و تنها کسانی که بلیط سفر برای فردا صبح را دارند  حق آنجا ماندن

را خواهند یافت و مابقی باید به دل سوز سیاه زمستان سپرده

شوند.بچه بیچاره ولی از زور سرما تا نزدیکی سرویس بهداشتی 

رفته  و با دیدن چشم های هوس باز کسی و تصور بلایی که ممکن

 هست سرش بیاورند (تجاوزجنسی) از ترمینال فرار کرده بود

و حالا گوشه سطل اشغال پیاده رو پناه گرفته تا  بلکه صبح شود.

شیشه دلستر را شکست و سمت من گرفت .ولی وقتی ملتفت شد

زیر چشمی بقال را می پایم که در عین صدای بلند رادیواش متوجه

ماجرای ما نشود اعتماد کرد و فهمید کاریش ندارم

#ایران-من

فرق بزرگی است!؟

در جامعه و فضای سنتی خاورمیانه بطور عام مخصوصا ایران عراق و افغانستان

به  گذشته تاریخی البته بعد ظهور اسلام این محیط بود که خرد سالان را بار

می آورد. آن هم  بی تعارف و با وجود فقر اقتصادی و...دارای عزت نفس عقل-

 سلیم  و...هم صد البته به شکل نسبی چه بسیاری ریز و درشت نیز در

 قحطی جنگ و..می مردند.

خوب متولد فضایی چنان اگر حتی یتیم از پدر یا هردو والدین بود اطراف 

یکسری آموزه های ضروری انسانیت را حسب فضای معنوی و طول تاریخ 

غنی خود به او می داد.

اما اکنون جامعه های همچون ایران چه!؟

فقط کافی است سرپرست تنی برای کودک نباشدتا آلت باندهای فساد 

حتی فحشی شود.اگر به بهزیستی هم تحویل داده گردد حسب مشکلات

اقتصادی نهاد قدرت ذیل تحریم نگاه ایدئولوژیک غالب و...بی تعارف 

و اکثرا چیز جالب وحتی نخبه  منفرد و خاصی بروز نمی دهد.

گیرم یک بچه ای هم از زیردست اینها  بل قیود شان در رفت و به کوچه 

خیابان بزرگ شد صاف و سالم ظاهری .آیا محیط به او چنانکه در حداقل

پنجاه سال قبل آموزش داده مهر می ورزید روآ می دارد !؟ابدا

این فرق عظیم خوب نشان می دهد که گذار از سنت و نپیوستن به 

مدرنیته چه بر سر ما آورده است و به واقع  عین کسی هستیم که 

روی گسل زلزله کاشانه دارد با آنکه می داند اینجا با هر کاربری 

جای زندگی نیست

هفتاد درصد مردم

در گرماگرم جدل های سیاسی که کار را تا انگ و تمثیل کتلت و شوربا

به طرف مقابل کشانده اند

این ملت فلک زده ایران با نزدیک هفتاد درصد درگیر عوارض 

فقر غالبا یک نیم رو را به زحمت سر سفره زن و بچه می گذارد

بله به فکر نان باش که خربزه آبه

#چرا-سیاسی-نیستم

شهرکریمه!؟

مسئله فقر امروز مشکلی جهانی است و از چین کمونیستی با داعیه دفاع از

حقوق طبقه پایین کارگرتا امریکای لیبرال دموکراسی بر محوریت سرمایه-

 داری بالانشین راشامل می شود. بسیاری شهروندان نظام  مستقر به ایران

 امروز هم یک نمونه بارز اش که زیرخط  نداری گذر روزگار می نمایند...

بی تعارف قم المقدسه از ملموس ترین شهرهای ایران درنمایش چهره عریان

تکدی گری و ضعف مادی ملت به دهه های اخیر است.

منتها سائلان  این دیار به دو گروه کاملا متفاوت تقسیم می شوند!؟

حدود40 درصد آنها افراد دارا و البته سود جویی هستند که با تغییر 

قیافه و پوشش دنبال اخاذی و کش رفتن پول ملت دل رحم و هم نوع

دوست می باشند ولی 60درصدبقیه که اکثرا اشخاص مسن یا نوجوانان 

را به خوداختصاص داده اند نیازمندان واقعی هستند که موقعیت 

خانوادگی و محلی نیزسطح سواد پایین نبود اوراق شناسای سبب می شود

از عضویت در نهادهای مدنی  چون بهزیستی و...محروم مانند و درحقیقت 

هرماه مبلغ قابل توجهی را که ازسرمایه ملی به ایشان اختصاص داده شده

به راحتی از کف داده و لذا بر خروس خان صبح تا ته شب درسرما و گرما 

عملا مزاحم عابران پیاده ای شوندکه مجاوران و زائران حضرت کریمه اهل-

 بیت(علیهم السلام)هستند.

راستی اگر اکثر روحانیت شیعه به وظیفه ذاتی و عملی خود مبنی بر رسیدی

به امور ایتام آل محمد(ص) می پرداخت و مثلا این بندگان مظلوم خدا را

به سمت عضویت در کمیته امداد و...راهنمایی و همراهی می کردآیا هم 

اکنون چهره یکی از بزرگترین شهرهای مذهبی جهان تشیع به گونه ای

می شد که  از اسباب وهن و فراری دادن قلوب احرار و جویندگان حق به 

سطح دنیا باشد!؟اللهم عجل فی فرج صاحب هذاالامر