حسام الدین

بسیار پس گردنی خورده ام و اشکم بارها سرازیر شده است

یعنی دقیقا وقتی که هم سن تو بودم

نه اینکه کس و کار بدی داشته باشم چه محیط اطرافم به چنان برآیندی

می کشید.مخصوصا در باب منی که عزیزکرده خانواده بودم و طبعا خار 

چشم بسیاری درجامعه که نداشتند پول تا معرفت

حتی یکبار در موقع سربازی از گروهبان وظیفه ای چنان کتکی خوردم

که ساعتی دچار مرگ مغزی شده و  رو به قبله درازم کردند...

شایدبپرسی: آخه آخوندم سربازی می رود چاخان؟

آره اگر طلبه وابسته به حوزه نجفی چون من باشدچرا که نه...

ولی راستش و بی تعارف هم امروز راضی هستم بمیرم حتی به قیمت

اینکه تو یک آه از سردلتنگی نکشی

گلم جوانی ام را دادم در جستن خدا و باز چشمک بی بدیل آن جمیل را

در تو یافتم.  جوری تر و تازه ای که گفته هایم را در گذربی رحم ایام از

هردوات و دفتری بهتر نگاه داشته به نسل های بعد هدیه خواهی داد

پسرک چیزهای مردم را که آمدن من سمت چون وجودت ذیل عنوان

هوس جا می دهند کنار بگذار چیزک تنهای  این میان  است: حقیر از

غنچه ات نفس می گیرم و با فکر بودن ات قفس را حتی تاب می آورم

تو چنان  در شوری که چنین شعور مرا به رقص وا می دارد جدا از زیر

مجموعه حرام بلکه حلال تر از شیر مادر  پدرآمرزیده

ای حیات دل حسام الدین بسی...میل می جوشد زقسم سادسی

(تو قبل هر چیز نوجوانان را دریاب و بدان که برهر خیر و صلاح مسلما

پیش تاز تر هستند.امام جعفرصادق مصدق(ع).روضه کافی ص93)