سید الکریم

از بابک خرم الدین تا راهبان کلیسای سنت استپانوس چاره 

را در دوری از شر بنی عباس و افکندن بستر و مظهر عقیدتی در

کل کوه و دره های دیار بکری چون آذربایجان و...یافتند.

چیزی که بعدها خیام حکیم نیز به فرجه  شعر و کتاب جست.

اما مسافری تک و تنها به قلب تپنده این مخالفت ها که 

همچون آتش زیر خاکستر هر آینه امکان بروز و  انقلاب داشت

یعنی تهران روانه گشت.

چون خوب و بیش از آن زاویه  نشینان سفره صرافت و خان

درایت دانسته بود که یدالله مع الجماعه.

پس در هر واهه که به سفر از مدینه تا ری با هر آن جماعتی

که رعیت حساب می شدند جوشید جر مهر و صفا نورزید

زرتشتی ارمنی یارسان مندائی حتی خدا ناباور حر وآزاده

تا به زبان عمل گفته باشد که چرا اسلام حقیقی یعنی تشیع

جهان شمول و آخرین قسم  ادیان برحق الهی است.

#انت-ولینا-حقا

حکیم نیشابوری

اگر به یک مونث جوان در محلی بی در وپیکر تجاوز شود بی آنکه 

اجبارا او راتا آنجا کشیده باشند هر منصفی بخشی از گناه حاصل

را پای خود وی خواهد نوشت نه صرفا مذکری که افسار شهوت

از دست اش در رفته است.

این داستان همه رعیت های طول تاریخ به حکومت غیر معصوم

(علیه السلام)یا با اذن مجتهد جامع الشرایط است.بل در آن 

رژیم های مدعی لیبرال دموکراسی کمونیسم و...که مردم را

شهروند خوانند هم به گونه های دگر یش قصه چنان تکرار شود.

حکیم خیام عهد سلجوقی هم یک نمونه اش.

هرگز از جوانمردی نیست که شما بوی کفر آمیز از رباعیات چون

او را بی درک دوره ای که ترکان متعصب سنی مذهب تحت تاثیر 

آموزه های عقیدتی باقی مانده از عباسیان صرفا شنیده من باب

نامبرده قضاوت کنید.

کفر خود آگاه او اندر مقابل ایمان آبکی وحاکم فرموده عصرش

بلاشک یک سروگردن بالاتر است ونشانه عقل وحریت.

بلکه اگر خیام روز عاشورا درکربلا بود بی تردید مانند شمر و عمر-

سعد عمل نمی کردو رسم آزادگان در حق اهل حرم(علیهم السلام)

پاس می داشت.

حکیم عمر خیام مصداق آن روح والا و هوش سرشار ایرانی است

که پیروی از رسول باطنی حق او را مقابل محمد(ص) دروغی و

به روایت سلجوقیان و نه واقع بعنوان رسول ظاهری قرار داد

تا بعنوان آزاده مردی در تاریخ مخاطب واپسین سلام نماز پیرو

 امامیه و شیعی باشد.

السلام علیکم ورحمت الله و برکاته

(سلام برهرآنچه از خداست و به سوی اش رود ولو اینکه در چنان 

حرکتی خود ملتفت سمت سیروریت اش  نباشد)

#رباعیات-خیام

تخریب مقبره خیام!؟

گفته اند که:الحسود لا یسود

در پی تپل شدن حضور جماعت کنار همچون مقبره حکیم عمر خیام نیشابوری

به نوروز1404ش فشاری چنان بر افراطیون جناح راست حاکم برایران رفت تا

در واکنش عمق بی سوادی خود را جار نزد عالم وآدم زنند.

ابزار چنین حماقتی هم که بعنوان عوام فریب از آن بهره جویند حضرت امام-

زاده محروق(ع)نیشابور است که مرقد مطهرش مجاور مقبره خیام باشد.

ایدئولوژیک مذهبی ها عادت دارند با طرح تئوری نخ نمای توطئه زمینه 

فرآیند مطلوب خویش را فراهم آورند.دراین مورد نیز باز سازی شهری منطقه

مذکور وانداختن مزار خیام به بر و امام زاده محروق (ع)اندر حاشیه دست آویز

آخوند مذکور گردیده که به سخنان اش اندر این باب مشهود است.

اما حقیقتی که خیلی پیش از اینها بعنوان اصل کلی قضاوت دراین باره ها 

وجود دارد نه عملکرد فلان مسئول شهری اندر باب بنا و خیابان آنجا از خوب

تابد بلکه کنش خود آن امام زاده است.

بله کفر یکی چون خیام برایمان خیل مثل بنی عباس شرافت دارد چرا که

برپایه حریت و روشنفکری حقیقی بنا گشته نه پرپوگاندای قدر قدرتان وقت.

حضرت محروق و بسی از پسر عموهایش(علیهم السلام)نیز ازمدینه جد خود 

سمت ایران زمین متمایل شدند برای رهایی از شر آن و بهره مندی از خیر این.

لذا امام زاده اگر قهرمان مذهبی است خیام پهلوان ملی می باشد و هنر مشترک

این هردو دهن کجی بر بنی امیه وبنی عباس و ...

ای ملا از سرگذشت سلف خود صادق خلخالی درس بگیر که اکنون نیست و تخت-

جمشید باقی باشد بل روزگاری تو نیز نباشی و مقبره احراری چون محروق و خیام

مشترکا  درجا ولی.

انشاء الله

#این-نیز-بگذرد

مذهب انسانیت

نبض هستی در دست کسی است که جرعه های پیاله

مستی را چنان بی وقفه و تام سرکشیده که مفارقتی اش

نباشد هیچ مزاحمتی در این میانه را هم بر نتابد. اندر 

سایه عقل دوراندیشی که جز جام می را یارای شستن

و بردن آن نیست.بل او به سان خم شرابی البته عکس

هر چه نجسی اش ریزی جز پاکی برون نتراود

و این مقام نه مدعای درویش نما و لباده کشان صرف است 

که به حرام در می افتند با داعیه روین تنی اش. بل تن زدن 

متشرعانه از هر آن ناپاکی اختیاری که اگر روزی خدای

نکرده و با دست قضا بر مخمسه خلاف حق و حقیقت 

افتی خیام وار از جلد کوزه کوزه گر و کوزه فروش درآیی

و باز فریاد زنی: جوهر ایمان واقعی از لا اله بر می خیزد

اگر ولو  به شرف الا الله  ختم  و مفتخر نشده باشد

#حکیم-خیام-نیشابوری