سهره

سهره و فنچ قسم وسیعی از پرندگان ریز جسه قابل نگهداری در قفس

کوچک و به محیط مسکونی را شامل می شود که طول عمر بیشتر در عین

آلودگی ذاتی کمتر بر عکس مثل  گنجشک را دارا هستند.

متاسفانه به  ایران شکار این رقم پرندگان بصورت غیر مجاز صورت 

می گیرد و هرگز نهاد رسمی مجوزی چون ماهیگیری در این باب و مورد

صادر نمی کند.در نتیجه سود جویان طی مدتی که این پرندگان

زیبا را اسیر نموده ولی به مشتری اصلی نفروخته اند از صرف دان

ارزان  قیمت چون کتان یا خیار برای خوراک آنها استفاده می کنند

در حالی که به طبیعت اقلام متنوعی از غذا در اختیار چنین جانداران

است ولو به زمستان.هم اینکار ناشایست سبب تلف شدن بسیاری

ازاین مخلوقات زیبا می شود.

منتها امثال سازمان محیط زیست بیشتر سرنا را از سرگشادش در این

قسم می زنند و مدعی هستند با صرف رها سازی شان  در طبیعت سبب

نجات جان ایشان می شوند اما اصلا اینطور نیست چون آلودگی هوای

اطراف شهرها نیز اقلام مختلف زباله های پلاستیکی و...در طبیعت 

ناخواسته سبب مرگ آنها می شود و صرف رها سازی چاره درد نیست

بلکه با دادن به مجوز شکار و کنترل نحوه تغذیه و فروش سبب تولید

نسل و جوجه کشی  بیشتر و اهلی کردن شان  در اماکن مسکونی شده

حتی اشتغال ایجاد و سبب صادرات  به خارج کشور می توان شد.

#طائر-الحسون

نظر آیت الله سید محمد علی انگجی(ره) درباره سهره

مرحوم ابوی نقل می نمود:قبل کودتای 28 مرداد ضد شادروان دکتر محمد -

مصدق در خدمت سربازی بوده آن هم به پادگان قدیمی و مشهور ارتش

ایران در شهرستان مرند.

آن زمان یعنی مصادف با نخست وزیری مصدق کبیر در دشت  و باغات

اطراف تعداد بسیار زیادی سهره(این پرنده انواع مختلف دارد و مراد سهره

معمولی هست که عکس آن فوق این متن قابل مشاهده می باشد)بصورت

دسته جمعی در حال پرواز بودند اما به محض خلع از نخست وزیری مصدق

آن هم در اواسط تابستان این پرندگان نایاب شدند و دیگر به چشم مردم

نمی آمدند.

در همان جریان گروهبان ارتشی با نام بلیله که فردی مصدقی بود راضی به 

بردن نام شاه در مراسم پرچم نشد و نهایتا کلاه خود رابه زمین انداخت و زیر

پاهایش لگد کرد درحالی  که داد می زد:وای به حال مملکتی که صبح به 

نام یکی و شب دیگری باشد...نظامیان شاه دوست هم فورا او را باسلاح

کمری هدف قرار داده و به شهادت رساندند.

من چند شب بعد مامور به خدمت در مرز تمرچین نزدیک کردستان 

عراق شدم و بعد اتمام دوره سربازی روزی با بهانه بیابان گردی به

سمت محل دفن بلیله که خارج قبرستان و به حاشیه پادگان در دل

باغی خاک شده بود رفتم و تنها به واسطه سنگ بزرگ و خاصی که 

سربازان مامور به دفن وی زیرکانه  و مخفی کنار قبرش نهاده و بعدا 

خبردارم کردند یقین نمودم آنجا مزار شهید گروهبان بلیله است.

این ماجرا را در اوایل زمستان 1357ش برای مرحوم آیت الله سید-

محمد علی انگجی نقل کردم البته منظور اصلی من طرح سرگذشت 

و شهادت آن سرباز وطن بود اما قصه سهره را نیز بصورت ضمنی گفتم.

ایشان فرمود:سهره حیوان خاصی هست. نگهداری اش در خانه 

نشاط آور نیز از بهر باطل السحر و...مفید است. ضمن اینکه این 

موجود ناز زمانی که انسان های نیک و مسلمان قلبی و واقعی 

جایی حاکم و متصدی امور گردند زیاد دیده می شود.

از جمله استاد و رفیق ما آقای مصدق 

#ولات-عدل