انکار عاشور!؟

در آمدی که:عاشورای 61 ق به فصول سرد و فاقد هرحرارت جگر پزی

بوده که نقل محفل  عزاداری روضه خوان و اسباب آبقوره گیری(کنایه -

اشک وبکاء) است(نظر شاملو درباره قیام کربلا) و این یعنی:

 ابلها مردا من عدوی تو(یزید و لشگر کوفه)نیستم انکار توام

(بیتی از سروده های احمد شاملو)

اما ورق ازاینجا برمی گردد که اگر لحظه بیعت گرفتن پیامبر(ص) از

بهر علی(ع)یعنی غدیر خم نخستین را به اقرار غالب مورخین حتی 

غیرمذهبی مترادف لحظه سال تحویل خورشیدی وایران شمرده اند

چون با گاه شماری پیش رویم روز عاشور مشهور قطعا در نیمه گرم سال 

واقع شده است ولاغیر

القصه و من باب پاسخ کلوخ انداز نخست می گویم:ابله خودتی و بس

#چپول

حزین خوش نظر

نه اقلام شاملو را برای سرودن می چید و نه هم گام فروغ

پرسه می زد. به شهد شهریار نمی مانست و ایهام نیمایی

را متذکر نمی شد. اصلا داغ ابتهاج ندیده بود و باری

مثل سهراب سر در گریبان زیست درونی نداشت.

طاهره اما تنها تکیه می داد به صلابت سخن اش و این

شاید شبیه اکثر روشنفکران دهه پنجاه با آبشخور 

چپ جهانی از نوع ایرانی چون علی شریعتی بود.

ولی پر مغزی کلام بی تاریخ انقضاء اش پس می زد گنده

تر او جلال آل احمد را و حتی سربه سر ابراهیم گلستان 

می گذاشت.انگار دیهم دار دوران  بود که دست روزگار

پیشتر برسر حکیم طوس خاقان شروان نیز ناصر قبادیانی-

 اش نهاده و به مدد مثل ایشان ادبیات این اقلیم حتی

در اثر  پس لرزه های قادسیه سر پا نگاه  داشت.

#طاهره-صفارزاده