آستان قدس

تقدیم به روح مرحوم آیت الله شیخ مرتضی حائری یزدی که تا

بود  در زیارت حضرت ابوالحسن الرضا(ع) مداومت داشت

کاشکی بار دگر سمت حرم  راه دهی

به رعیت تو خودت این صله را گاه دهی

گشتم هرگوشه که بود و به نبودش خورده

دیدم از باب جواد کور سوی ماه دهی

به رئوف عرض کنم آنچه خودت خواه دهی

مرگ هم گر برسد در دل قبر راه دهی

زندگی خوش بودش بر صف آن آه دهی

که در این رسم عزاء یابن شبیب جاه دهی

باری ای شاعر اگر کوهی از این کاه دهی

می سزد چونکه به آن تبصره شاه دهی

سروده طلبه سعید حریری اصل 

آخر صفر الاحزان 1445ق

گناه زاینده!؟

همه معصیت ها کوله بار عمل آدمی را سنگین و سیرالی الله وی

دشوارمی کنددرست. منتها چرا ربا  غیبت(دروغ فریب غدرو...)

و فحشا را بیشتر از همه مزمت نموده زنهارداده اند؟ حتی نه در

اشل و قامت مذهبی بله حدود و رایج عرف جامعه ای چون ایران!

و به روزگارقبل ظهور اسلام واپسین یعنی عهد مانی و بعدترمقارن

آشو زرتشت(ع) با سه کلمه صریح گفتارنیک کردارخوب و پندارکار-

درست اندرمقابل اش ویژه درآمده اند؟ ومگرجز اینکه ربا 

بهره شوم را درفیزیک  و غیبت ولد زنای آبرو  بری اندراجتماع

جهت قربانی خویش می زاید و بدترحشری شدن نا به جا که

حاصل نکبتی چون استمناء سکس نامشروع و...را دردامن 

آدمی انداخته روان و مقام اش یکجا برباد فنا می دهد...

آن هم انسان شرقی و اهل خاورمیانه ای که بیش ازهمه

وخدا خلقتی هوای هوس برشان می دارد و گناه یکی از این

دست بین جمع ایشان چنان روغنی و جلا دیده گوشه ذهن

عام است که مگرازیادمی رودلامصب...

حالا تن نهیف دختری جوان(زر امیرابراهیمی بازیگراصلی فیلم 

عنکبوت مقدس) اگر و باری به هردلیل گرفتار چنین مخمسه ای

شد چه می تواند کرد جز مدتی فرارو دوری از مکان و حول حادثه 

بعدبرهه ای بی خیالی زمان فاجعه با مست کردن کار و...آخرسر

ته این لیوان سرکشیده دوباره آغشتن به همان گنددیروزی

 این بار و علنا جلودوربین البته با چاشنی دهن کجی نه به خفاش-

های شبی که سرخودبرای وی وامثال اش بریده ومی دوزند بلکه 

حضرت رئوف(ع) او که وسعت کرم اش ازاین دست مسئله داران 

جنسی رابسی بیشترشامل می شود...

آری و واقعا مرده بادگدایی که شب جمعه را ازیادبرده

درحرمی همه غرق نور وآینه کاری اش معوایی  برای لولیدن

خفاش شب نیست آن هم بانام دین وخدا...

اما کی گفته راه بقیه برآنجا حتی اگرزنکی جنده باشد بسته اند

منتها به شرط آنکه شلتاق نکند وحرمت نگهدارد

زندگی شعائری امام رضا(ع)

ازآن گاه زدن اجباری به بیرون مدینه جدش تا وقتی که در

نزدیکی جزن اهل قریه ای با وی بی وفایی کرده حرمت مهمان 

نداشتند وبعد ازدخول برطوس و سیاه پوش نمودن دیوارهای

خانه هم خواندن مادحین اهل بیت(علیهم السلام)حتی وقتی

که حسب سیاست ولایت عهدی خنثی و بی خاصیت خود مورد 

غضب علنی تر مامون عباسی قرارگرفت درزندان گاه رسیدن 

خبرفقد خواهرو برادر زینب وعباس (علیهماالسلام)وار و دایره

محدودیت و هم جواری یاران نزدیک خانگی چون اباصلت هروی

افتاد ورد زبان و کنه عمل اش درهمین جملات خلاصه  می شد:

یَا ابْنَ شَبِیبٍ إِنْ کُنْتَ بَاکِیاً لِشَیْ‏ءٍ فَابْکِ لِلْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ع 

اللهم ادخلنا به باب الجواد