گریه قشنگه

آدم گرفتارشداد شاید خودش هم نداد و ازسربغض و

دل تنگی به گریه دررسد اما همان هق هق های آغشته

به آب شورچشم  و ایضا ملس دماغ ابتدائی ترین داروی

دردسترس و رایگان هم بی تعارف کارگشا است.

قطره های اشک که روی روزنه دیدجا خوش کردنا خودآگاه

برف پاکن مرورخاطراتی که سبب به اینجا رسیدن شده

روشن می شود کولر و بادخنک بی خیالی خاموش...

راه باقی  تو رامی خواند ولی باید که این چرخ وامانده 

بچرخدو دقیقا درهمین وادی تیه حاضر می رسی به درک 

تنهایی و از قطره های اشک ات آغشته به ترس شوق

وهم و تجربه بلمی می سازی رو به ساحل آرامش حقیقی

اینکه درک کنی ازهستی هستی ونیستی نیست

مگر به پرده خیال و یا حتی اگر باشد کنون محکم ترین

سیلی که به گوش آن ستمگرقصدجان و امان توکرده  

می توان نواخت همین نادیده گرفتن اش هست و این

سان عارف می گردی البته به حد و سیاق شیخ اشراق

و مابقی هم دیگرتا خدا راهی نیست چون خویش

را ازبارسفر ترخیص کرده ای و بدین لاجرم  زود رسیدن

مائده زمینی شفا حتی برانگیختن مردگان در خاک و

نیست شده پیش کش ناقابل دم مسیحایی است

که  اگر برمصدرمحال نباشدچه غم که وصل رب-

 الارباب هست و اوجانشین همه نداشته ها است

اللَّهُمَّ أَنْتَ کَشَّافُ الْکُرَبِ وَ الْبَلْوَى

زندگی شعائری امام رضا(ع)

ازآن گاه زدن اجباری به بیرون مدینه جدش تا وقتی که در

نزدیکی جزن اهل قریه ای با وی بی وفایی کرده حرمت مهمان 

نداشتند وبعد ازدخول برطوس و سیاه پوش نمودن دیوارهای

خانه هم خواندن مادحین اهل بیت(علیهم السلام)حتی وقتی

که حسب سیاست ولایت عهدی خنثی و بی خاصیت خود مورد 

غضب علنی تر مامون عباسی قرارگرفت درزندان گاه رسیدن 

خبرفقد خواهرو برادر زینب وعباس (علیهماالسلام)وار و دایره

محدودیت و هم جواری یاران نزدیک خانگی چون اباصلت هروی

افتاد ورد زبان و کنه عمل اش درهمین جملات خلاصه  می شد:

یَا ابْنَ شَبِیبٍ إِنْ کُنْتَ بَاکِیاً لِشَیْ‏ءٍ فَابْکِ لِلْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ع 

اللهم ادخلنا به باب الجواد